Alyn:)

9 weken verblijf ik alweer in Israël en loop ik stage bij Alyn.

Ondanks dat ik niet elke week een uitgebreid verslag schrijf over Alyn maak ik er zeker genoeg mee!
In de 8 weken dat ik er nu stage loop heb ik al veel ervaringen opgedaan, dingen gezien en zelf aan de slag gegaan met nieuwe (verpleegtechnische) handelingen.

Aan het begin van de stage had ik nooit kunnen dromen wat ik ondertussen allemaal ben tegen gekomen.

Ik wist vanaf het begin dat we de verzorging van een tracheacanule gingen leren, maar hier komt nog meer bij kijken als ik had gedacht.

Elke cliënt heeft altijd 2 extra canules en alle benodigde materialen voor inbrengen op de kamer liggen in een doosje. 1 daarvan zit in een tas die altijd mee gaat zodra ouders met het kind bijv. een rondje gaan lopen. 

Na het toedienen van de medicatie 's morgens controleren we of alle benodigdheden nog in de doosjes zitten en of de gegevens van de beademingsmachine kloppen, hiernaast controleren we ook of de ambu; een handmatige beademingspomp nog werkt.

Dit is dus het standaard ritme bij elke kindje, elk kindje heeft daarbij zijn eigen ziektebeeld en dus ook persoonlijke gerichte behandeling en aanpassingen.

Zo hebben we kindjes die voeding krijgen via een neus- maag sonde of een PEG; (sondeslang die in de maag ligt via de buikwand.) Kindjes die controle hebben over de blaas, maar ook kindjes die een katheter hebben. En gaan zo maar door zeker voldoende te zien en te leren!

Hierbij hebben veel van de kindjes complexe ziektebeelden waar je altijd onderzoek naar kan doen.Zo las ik vandaag dat een cliënt zijn hart niet in de linkerkant van zijn borstkast ligt, maar aan de rechterkant! 

Naarmate de weken voortgaan merk ik dat de verpleegkundigen steeds meer vertrouwen in ons krijgen en hierbij ons meer (zelfstandig) handelingen uit laten voeren.

Zo heb ik in de afgelopen weken een canule vervangen, een nieuwe neusmaagsonde en katheter geplaatst, injecties gegeven en uitleg gegeven aan (Engelssprekende) moeders over de canule en de verzorging hiervan.

Zo gaaf allemaal! Ik ben elke dienst weer blij dat ik hier naartoe ben gekomen er is zo veel te leren en te zien, daarbij ook nog eens werkend met kindjes nou het lijkt bijna een droom!

Ook de vrijwilligers vergadering wonen we elke week bij, en deze week stond er een trip op de planning! Sharon de vrouw die de vergaderingen voor ons regelt, ging ook met ons mee en we gingen op stap naar een paleis van Herodus waar hij waarschijnlijk ook is begraven. Het was een gezellige dag en het voelt zeker als een waardering als dit voor je word georganiseerd:)
Sharon stuurt ook vaak door als er iets aan de hand is in de stad en zo zijn Mary en ik naar een klassiek Midden-Oosterse muziek concert geweest, de meeste instrumenten had ik nog nooit gezien en dit was een hele bijzondere ervaring!

Verder heb ik me deze weken wat rustiger gehouden waar ik last kreeg van verkoudheid en hoesten, dit was gelijk een mooie gelegenheid om mijn schoolopdrachten op de rit te krijgen:)

Als klapper op de vuurpijl belden mijn twee nichten Jozé en Adrianne me op of ik het soms leuk zou vinden als er meer familie langs zou komen en vertelden me hierbij gelijk dat ze de tickets al geboekt hebben!! 21 november gaan ze naar Israël eerst zoeken ze het strand op in Tel Aviv om in het weekend naar Jeruzalem te komen, zodat ik ook vrij ben:)

Dus weer veel meegemaakt en geleerd in de afgelopen weken en bezoek in het verschiet om naar uit te kijken! 

Na het bezoek van mijn ouders, begon ik meer aan thuis te denken en foto's te kijken en dacht ik vaker hey het is ook zondag mijn familie is nu gezellig met elkaar, maar zoals jelui zien het komt allemaal weer op de pootjes terecht! Het voelt als een knipoog van boven, Hij is erbij!